Koolhydraatarme lasagna!

Vandaag eindelijk een recept uitgeprobeerd wat ik al een tijdje wilde doen. Namelijk lasagna zonder lasagna bladen. 

Wel heb ik er (natuurlijk) mijn eigen twist aan gegeven. 

Er was nog een klein beetje diepvriesspinazie over en ik had geen zin om zelf tomatensaus te maken dus ik heb de tomaten in dunne schijfjes gesneden en de spinazie als saus gebruikt. 

Oven op 200 C voorverwarmen.

Gehakt eventjes bakken met kruiden naar wens.

Bij het gebakken gehakt spinazie en roomkaas toevoegen.

De tomaten en courgetten zijn in dit geval de lasagna bladen.

Eerst leg je een laagje courgette in de ovenschaal, daarna een laagje tomaten en dat een aantal plakken kaas.

Hierna schep je het gehakt erop en omdat ik niet zoveel gehakt had, heb ik maar één laagje gehakt. Hierna weer een laag van courgette gevolgd door tomaat en kaas.

Dan 35 minuutjes in de oven, 10 minuutjes afkoelen en opsmullen maar!

Benodigdheden

De overloop op zolder krijgt vorm!

Ik heb voor het eerst in mijn leven sportschoenen voor mezelf gekocht!

Ook staat de crosstrainer er en heb ik een set kettlebells aangeschaft, die vind ik namelijk het fijnst werken.

En elke keer als ik mijn kamer uit kom of in ga zie ik dit. 

Feels great!

Links mijn nieuwe schoentjes :D

Ups and downs

Wat meer gedachten over mijn gewichtsverlies.

Als eerste ben ik heel erg blij want ik heb inmiddels de 152 kg behaald. 

18 kg in nog geen drie maanden. 

En hoewel de eerste 10 kg er zo afvlogen merkte ik zeker dat ik daarna een plateau bereikte. 

Ik verloor niet meer 2 kg per week. En met wat deadlines en ongesteld zijn vond ik het zeker even lastig. Ik heb mezelf het een en het ander gegund, suikervrije energydrink en chocola repen van Atkins. 

Maar twee weken terug merkte ik dat ik erover heen was. Het afvallen ging weer wat soepeler. En nu ik sinds vorige week mijn crosstrainer heb, heeft het gewichtsverlies helemaal een boost gekregen. 

Ik hoop dus gauw onder de 150 kg te zitten. En dat getal bracht mij aan het denken. (Ik weet het, erg gevaarlijk ;) )

150 kg is een bepaald soort mijlpaal. 

Natuurlijk ben ik dan 20 kg kwijt en zoveel ben ik nog nooit eerder afgevallen. Maar ook ben ik al drie jaar niet lichter geweest dan 150 kg.

Dat betekend dat ik dan lichter ben dan mijn vriend me ooit gekend heeft. 

Maar hoe komt het dat, nu ik bijna 20 kg kwijt ben, nauwelijks een kledingmaat gezakt ben?

Is de kledingmaat in mijn hoofd de afgelopen 20 kg gewoon niet veranderd en kocht ik te strakke kleding?

Of zijn de vele kledingstukken die ik had gewoon met mijn lichaam mee gerekt?

Misschien een beetje van beiden. 

Maar eigenlijk denk ik dat het komt omdat van 170 kg naar 150 kg niet zo (lichamelijk) spectaculair is als van 100 kg naar 80 kg. Hoewel je heus wel kunt zien dat ik ben afgevallen, is mijn maat niet drastisch kleiner geworden. Net zoals hij niet drastisch groter is geworden in de afgelopen jaren, waardoor ik helaas makkelijk die 170 kg ben geworden. 

Maar denk niet dat ik hierdoor ontmoedigt ben. Ik ben nog ongelofelijk gemotiveerd.

Zeker na vanmiddag, ik ging met me vriend op een terrasje zitten en ik paste heerlijk in de stoel! Onbewust verwacht ik altijd een soort pijn van de stangen, dus ik was blij verbaast toen ik dit niet voelde!

Ook wil ik even iedereen bedanken die mij steunt! Familie, vrienden, klasgenoten. Ik ben er ongelofelijk blij mee. Door en voor jullie blijf ik mijn blog updaten! 

Bedankt en blijf me volgen ;)

FAT - MOTIVATION of the day.

Een foto waar ik vreselijk op sta die vervolgens zorgt voor de motivatie om door te gaan.

Zo wil ik NOOIT meer zijn!

Yummy dish of the weekend!

Een ovenschaaltje met amandelmeel, geraspte kaas en eiwit. Een andere ovenschaal met 'pizzavulling' oftewel gehakt, tomaat en mozzarella. 15/20 minuten op 220 C in de oven. 

En daarna de vulling op de bodem scheppen. Door de mozzarella blijft alles lekker aan elkaar plakken en schept het vrij makkelijk over.

Yummy, simpel en snel!

Foooood!

Weer eens wat foto's van voedsel! (:

Boven aan een omgekeerde pizza. Of een tomaat-mozzarella tarte tartin. 

Mozzarella, tomaat en groene pesto in een kleine ovenschaal. Met amandelmeel, eiwit en wat geraspte kaas een bodem maken. Die erboven opleggen en de oven in. En als hij klaar is omgooien op je bord. Wint niet de schoonheidsprijs, maar het is heerlijk!

In het midden mijn tweede batch kaaskoekjes. Dit maal wat lijnzaad eraan toegevoegd. Voor het recept moet je kijken naar mijn blogpost over de koekjes!

Onderaan wat verschillende gerechten/lunches die ik heb gehad. Een kommetje tomaten/spinazie soep met wat koude kip en mayo. Een kip en groenten prutje in roomsaus en als laatst een kalkoenfilet met champignonsaus en courgette tagliatelle. 

It's the small things

170 kg brengt elke dag een 'strijd' met zich mee waar de meeste mensen zich denk ik niet bewust van zijn. 

Het is niet meer 'mollig', 'zware botten', 'een maatje meer' of 'curvy/rondingen'. 

Het is dik. Hopen en hopen vet.

En nu dat ik aan het afvallen ben zijn het de kleine dingetjes die mij motiveren. 

Zo had ik met mijn moeder het gesprek dat ze uiteindelijk een nieuwe dochter zal hebben, een volwassen vrouw die zij nog nooit gezien heeft. Dit omdat ik namelijk sinds mijn 9de al overgewicht heb. 

Ik heb nog nooit mijn benen over elkaar kunnen doen. En er zijn zoveel dingen waar ik over na denk dat 'normale' mensen niet hoeven. 

Over elke stoel, bank of bed maak ik me druk. Zal dit mij wel houden? In de trein, het vliegtuig en zelfs de auto kan het lastig zijn. Zo heeft mij eens een gordel niet gepast in de auto en passen ze maar net in het vliegtuig. En vooral in kleine auto's kunnen mensen niet schakelen zonder tegen mijn been aan te komen. In de trein neem ik over het algemeen méér dan 1 stoel in, wanneer iemand naast me komt zitten is het altijd heel krap. Om het maar niet te hebben over stoelen op bijvoorbeeld terrassen die altijd van die leuke stangen hebben die in mijn benen snijden. Pretparken en kermissen mijdt ik als de dood, heel wat jaren terug paste ik maar net in bepaalde attracties, dus nu zal ik niet meer passen. En dat terwijl ik juist dol ben op achtbanen. Ik wil graag gaan karten en kanovaren. Parachute springen, van de kabelbaan glijden en voornamelijk, overal kleding kunnen shoppen! Met school naar Parijs en Berlijn was vast niet zo interessant voor mij als dat was voor mijn vrouwelijke klasgenoten. Ik denk alleen maar aan de afstanden die we moeten lopen en hoe ik nooit even snel kan lopen als de rest. Ik kom niet mee en ik moet dingen afslaan. (zoals bijvoorbeeld mee gaan naar een pretpark) 

Als ik hiernaar kijk, dan heb ik geen leven. Dan leef ik niet. Ik wil leven. Voor mezelf. 

Dik of dun, m'n vrienden en familie blijven van mij houden. En ik moet eerlijk zeggen dat ik mijzelf ook niet super lelijk vind. Maar ik wil leven. Mijn kamer uit, de wereld in.

2 month weigh in!

Ik zal beginnen met wat iedereen graag wilt zien en lezen:

Ik weeg deze dinsdag 11 februari 156 kg. 

In deze twee maanden ben ik 14 kg afgevallen. 

Yaaaay, badpak. Avert your eyes.

Lees verder als je mijn gepraat interessant vind!

Ik ben vandaag dus precies twee maanden bezig, hoewel het af en toe al langer lijkt!

De kilo's 'vliegen' er niet meer echt af en het voelt af en toe alsof iedereen niets anders eet dan chips en patat.

Ook val ik vaak in een patroon wat betreft afwisseling van eten. Wat ik lekker en makkelijk vind eet ik vaak en vervolgens ben ik daar op een gegeven moment ook op uitgekeken. 

Met alle voorgaande diëten was dit mijn breekpunt. Het lijkt eeuwen te duren voordat er weer eens een kilo vanaf is en het eten op deze manier ken ik wel en ben ik zat. 

Wat maakt deze keer anders? Kleine maar belangrijke dingetjes. 

Toen ik jonger was werd ik steeds gepusht om te diëten of te bewegen, nu doe ik het voor mezelf. 

Ik heb ook geen haast. Ik heb niet maar 'een jaar' om alles om te gooien, dit is een verandering voor de rest van mijn leven. Ook geniet ik nu meer van het eten en gun ik mezelf (koolhydraatarme) beloningen. Sommige baksels kosten wat meer tijd en moeite, maar des te meer geniet ik ervan als het klaar is. En met de kaaskoekjes die ik gister heb gemaakt ben ik helemaal in de hemel terwijl ik eerst een bak kaasstengels kocht en deze binnen no-time op had. Ook al proefde ik na de halve bak toch de smaak al niet echt meer. 

Toch heb ik doelen voor mijzelf gesteld. Dit kan nadelig werken wanneer je ze niet haalt, maar geeft ook een ongelofelijke kick wanneer je ze wel haalt. 

Ik wil op 1 augustus 2014 niet meer dan 130 kg wegen. 

Het eten lukt mij nu wel, maar ik moet meer bewegen. Door mijn nieuwe schoolrooster kan ik niet meer op de donderdag middag aquajoggen. Hierdoor blijft alleen nog de maandagavond over. Om deze reden heb ik een crosstrainer gekocht die hopelijk deze week wordt geleverd. Ook zal ik deze zomervakantie 5/6 dagen per week minstens een uurtje gaan fitnessen. Na de vakantie wil ik minstens 3 dagen per week een uurtje fitnessen. 

Wel heb ik mijzelf al een 'grote beloning/zondiging' belooft. Wanneer ik in de zomer op vakantie ga, mag ik van mezelf zondigen. Een wijntje, een patatje etc. 8 dagen op een jaar moet te overzien zijn. 

Maarja, zo ver zijn we nog niet, eerst nog een paar maanden school overleven waarin ik jullie blijf updaten met recepten en andere nieuwtjes!

Kaaskoekjes

Eenmaal eerder had ik een poging tot kaasstengels gedaan die, hoewel ze er super uitzagen, niet naar kaas smaakten. Daarom had ik nu het recept wat aangepast en uit luiigheid er lekker platte rondjes van gemaakt!

- 100 gram amandelmeel

- 100 gram geraspte kaas (belegen of pittig geeft meer smaak nadat het is gebakken dan jonge kaas)

- 2 eiwitten

- kruiden naar smaak 

Oven op 210 C en zo een 20 minuten afbakken. En dan is dit het resultaat:

En stay tuned! Morgen ben ik precies 2 maanden bezig! Woop! Dus ik zal een 2 month weigh-in doen en weer een tussenstand foto!

Enjoying bread!

Atkins heeft een broodmix voor koolhydraatarm brood. Beetje gist en water erbij, goed kneden, uurtje laten rijzen en dan 3 kwartier afbakken. Een heerlijk brood vol pitten en zaden dat gewoon naar brood smaakt!

Zo heerlijk!