donderdag 16 april 2015

Vaster dan vast!

Ugh, ik zit vast.
Het is halverwege april en ik blijf schommelen tussen de 117 en de 120 kilo.
Frustrerend? JA!

Ik sport niet zo veel als ik zou moeten, deze week nog helemaal niet bijvoorbeeld.
Okay, ik ben ziek geweest en voel me vandaag pas eindelijk echt wat beter, maar voor de rest zijn het voornamelijk excuusjes.
Woensdag, donderdag en vrijdag heb ik stage van 9 tot 5. En maandag en dinsdag ben ik eigenlijk ook bezig met stage of schoolwerkzaamheden, maar dan vanuit huis.
Zeker de maandag en dinsdag heb ik echt wel de tijd om eventjes te bewegen, maar vaak ben ik te moe (of lui).
Ook het eten zou strakker kunnen, alhoewel ik zelf vind dat dat de laatste week weer erg goed gaat. (Maarja dat is waarschijnlijk ook omdat ik helemaal geen honger had de afgelopen dagen ;) )

Het is duidelijk dat ik 'beter' mijn best zou kunnen en moeten doen.
Maar eerlijk gezegd denk ik dat ik er gewoon even door heen zit. Het dieet bevalt me echt prima, maar het kost soms wel veel moeite om langs de lekkere schappen in de supermarkt te lopen en niets ervan af te grissen en ter plekke naar binnen te stouwen.

En misschien (of ik maak weer een excuus voor mezelf) is het wel zo dat zolang ik er (emotioneel, psychisch etc) door heen zit, dat het fysiek ook niet 100% gaat.
Ik geloof er namelijk wel in dat als je je van binnen lekker voelt dat het van buiten ook goed komt.
Misschien is het nu ook gewoon tijd dat ik er eens een keer echt doorheen zit. (Eén jaar en vier maanden verder mag dat wel.)

Het enige fijne is dat ik er niet mee wil stoppen. Ik wil niet terug naar af, sterker nog dat maakt me bang. 'Tot tranen aan toe' bang.
Maar goed, ik heb een aantal opties voor mezelf bedacht:

- Niet zeuren, schouders eronder en 200% geven.
- Een weekje normaal eten/ zondigen. Even m'n metabolisme een klap geven, m'n lichaam uit spaarstand halen en daarna de 200% geven.
- De tussen in manier... wat meer koolhydraten gaan eten, wat meer sporten. Fruit en noten erbij en dan kijken wat er gebeurt.

Inmiddels heb ik gekozen voor optie 2. Misschien is het fijn mezelf even 'vrij' te geven, (maar wel binnen de perken blijven, niet helemaal de hele week alles wat los en vast zit eten natuurlijk.)
Misschien kan ik dan alle foute dingen weer achter mij laten en m'n motivatie terug vinden.
En ook, wat ik al zei, dat mijn lichaam dan weer eens wat extra koolhydraten ziet en een soort reboot doet.
Ik zie vanzelf wat het met mijn lichaam doet. Uiteindelijk zal ik toch weer voor die 200% gaan, dus alles wat ik aan kom gaat er weer af.
Wat er ook gebeurt ik hoop dat ik na die week weer gewoon barst van de motivatie.
Even genieten en daarna weer hard aan het werk!

Eigenlijk, nu ik dat besluit heb genomen voel ik me alweer wat beter!
Ah :)  Het komt wel goed.

Het is een marathon, geen sprint.